En dan .....

Het begint op vrijdag 28 maart, zo maar ineens hoor ik Nyo met haar poten slepen over het erf. Het lijkt wel of ze zwemvliezen draagt. Maar even in de gaten houden.

Ze is duidelijk niet happy!

Het gaat dat weekend niet beter met Nyo, het wordt alleen maar erger. Ze loopt als een dronkenman in cirkeltjes en kan later niet meer op haar pootjes staan. Ze ligt in haar mandje en sleept zich af en toe naar de waterbak en vervolgens weer terug naar haar mandje. Wat een verschrikkelijk iets om je hond zo te zien.

Nadat ik zaterdags heb gebeld ben ik zondag toch maar naar de noodarts gegaan. Met een antibiotica kuur kan ik dan maandag pas alles laten onderzoeken.

Kon ze me maar vertellen wat er aan de hand is.

We zijn allemaal extra lief voor haar

Die maandag neemt de dierenarts uitgebreid de tijd om haar volledig te onderzoeken. Bloed, urine en een foto van haar ruggewervel maar er is niets te vinden. Gelukkig is ze iets opgeknapt maar ik ben er niet gerust op en bel een aantal collega fokkers. Uiteindelijk kan ik op advies en voorspraak van Ruut Tilstra donderdag 3 april naar Steven Schukking in Wageningen. Een arts met een heleboel ervaring met witte herders, gelukkig.

woensdag 2 april, ze is iets opgeknapt

mijn meissie

donderdag 3 april, weer even buiten met haar maatjes...

spelen met mama

niet doen ...

okay

klein maar dapper

's middags hoor ik van dr. Schukking dat hij een sterk vermoeden heeft van auto-immuun gemedieerde meningitis of wel hersenvliesontsteking. Tijdens het onderzoek heeft ze daar uitvalverschijnselen aan de rechterkant van haar lijfje. Hij heeft er veel hoop op dat ze er weer helemaal van kan genezen en met een tas vol homeopatische middelen en een hart vol hoop ga ik weer naar huis.

Doodmoe van de autorit en alle indrukken die ze heeft opgedaan.

Die vrijdag en zaterdag ben ik druk met alles te lezen wat er maar te lezen valt over meningitis en beginnen de twijfels al te komen. Is dit wel wat ze heeft? Ondertussen knapt ze steeds iets beter op en besluiten we op zaterdagavond op visite te gaan bij Eddy en Jolande die Payka, haar zusje bezitten. Zij leven erg mee en zijn natuurlijk ook ongerust.

Payka en Nyo

De schok was groot en direct bij binnenkomst sprongen de tranen me al in de ogen. Payka was zeker twee keer zo groot ........ Er moest iets heel ernstigs aan de hand zijn.

Die dinsdag 8 april ben ik met haar naar mijn eigen dierenarts Hans Mulders gegaan. Bij zijn onderzoek was er helemaal geen uitval meer te zien. In een goed gesprek gaf hij aan, net als ik, grote twijfels te hebben over de diagnose van de Wageningse arts. Samen besloten we dat de volgende stap de Universiteits kliniek van Gent moest zijn. We kunnen er 15 april terecht.

Ik besluit te stoppen met de homeopatische middelen en haar haar oude vertrouwde leventje terug te geven voor zover dat nog mogelijk is.

genieten van het zonnetje

stoute dingen doen

met grote vriend Dax

met z'n allen tegen Taylor

De dagen slepen voorbij en ik besluit maandag de werpist maar neer te gaan zetten. Het begint al op te schieten voor Noah en de tijd gaat er sneller door.

Nyo vind de kist geweldig en Noah heeft er geen enkele moeite mee dat ze er in gaat zitten.

Ik heb die nacht niet veel geslapen en precies om 6 uur vertrokken we samen naar Belgie.

Na een zeer uitgebreid onderzoek waarin de artsen en studenten voornamelijk naar haar bewegingsapparaat keken was er eigenlijk niets bijzonders te zien. Ze kon prima lopen, rennen, en gedroeg zich voorbeeldig. We hebben nog even met de bal gespeeld en buiten over het gras gerend. De studenten die er waren vonden haar geweldig. Ook deze arts vond meningitis vrijwel uit te sluiten. Uiteindelijk besloot men om de functie van haar spieren en zenuwen onder narcose te gaan bekijken. Er moest toch iets te vinden zijn. Ook werd er bloed afgenomen.

Na een uurtje te hebben gewacht kwam de arts me vertellen dat ze, zoals verwacht niets hadden gevonden. Voor de uitslag van het bloed kon ik 's middags bellen. Figuurlijk stond ik al op de drempel om naar huis te gaan (alleen wilde Nyo nog niet bijkomen uit de narcose) toen een student, sneller dan verwacht met de bloeduitslag kwam. De ammoniak concentratie was zo zeer verhoogd dat de arts aan een foutje dacht. Er werd opnieuw bloed afgenomen en samen met een slapende Nyo wachtte ik in de wachtruimte deze uitslag af.

Al gauw bleek het geen fout van de apparatuur en gaf een echo uitsluitsel. Mijn Nyo had een levershunt. Een zeldzame en moeilijk te opereren aangeboren fout ín de lever.

Wat volgde was een uitleg over de shunt en een heel verhaal over voeding, medicijnen en een operatie die alleen in Duisland (Giessen) en Utrecht kon worden uitgevoerd en overleg voeren met andere artsen maar dat hoorde ik allemaal maar nauwelijks. Ik was al bezig afscheid te nemen van mijn Ienie mini. Want nu werd ook duidelijk waarom ze zo klein gebleven was. Ik heb daar, ter plekke besloten om haar te laten inslapen en ze is nooit meer uit haar narcose ontwaakt.

De weg naar huis was moeilijk en vol twijfels over de juistheid van die beslissing. Gelukkig belde Hans Mulders om te vragen hoe het was gegaan. Hij nam meteen de onzekerheid weg door te stellen dat ik de enige juiste keuze had gemaakt, bedankt daarvoor Hans.

Deze week nog wordt Payka onderzocht op haar lever functie. Ik heb heel veel vertrouwen in die uitslag.

Zelf heb ik Steven Schukking van dierenkliniek Kortenoord gebeld. Hij is er enorm van geschrokken. Bij zijn weten is het de eerste keer dat hij hoort van een levershunt bij een Zwitserse witte herder. Hij wil er een artikel over schrijven in het blad van de ZWHVN. Ik vind dit prima. Hoe meer mensen hier van weten hoe eerder een juiste diagnose kan worden gesteld. Het is te hopen dat het niet snel nodig blijkt te zijn.

Einde

25 maart

Maart 2008, regen, regen en nog eens regen en zelfs sneeuw.

Moeder Indy heeft smetvrees maar dat wordt duidelijk niet in de genen mee gegeven, jammer.

is ze niet geweldig?

Elke vrijdag proberen we mee te lopen met de puppy groep van Wings Walking Dogs.

Super goed voor de socialisatie van Nyo.

T'is altijd heel erg gezelli. We gaan nog maar een half rondje mee anders is het teveel.

Alleen op de terugweg...

moe?

De eerste cursus hebben we met goed gevolg doorlopen. Als het goed is zullen er nog heel veel volgen.

Begin februari, met Anouk naar de Elzen.

Haasje over? Het moet niet gekker worden Dax!

20 januari 2008; zus Payka komt op visite.

nog wat onwennig gaat ze over het erf. maar al gauw ....

was Payka weer helemaal de baas. Ze is best een stuk groter dan Nyo

en voor de anderen is het best gek om haar het onderspit te zien delfen.

samen met Noah in actie!

Super moe weer naar huis.

14 januari 2008; een kijkje in het leven van Nyo, bijna 9 1/2 week oud.

Goedemorgen,

Nyo is het eerste pupje wat samen met Sem in een mandje mag liggen. Worden zij maatjes voor het leven? We zullen het zien.

Lekker naar buiten voor een ochtendje op het erf;

Wat zullen we eens gaan doen?

Even meespelen met Dax en Noah maar Nyo heeft zo'n blok het liefst voor haar alleen.....

Even een robbertje vechten

Taylor kan ze makkelijk aan.

En dan is het tijd voor het betere trek- en sloopwerk .......

Sorry, wat mag ik niet ?????

Ik doe toch niks ..... (het liefste meisje van de wereld)

Maar als je je even omdraait,

kun je aan haar oogjes zien dat ze heel andere plannen heeft. Gelukkig is hedera een snelgroeiende plant.

Kerst 2007; mee op vakantie naar de Ardennen

de lange rit is geen probleem

voor het huisje op de uitkijk

samen spelen

Wat is dat?

Nyo met Noah

6 weken oud,

je oortjes willen nog niet erg ...

Taylor is niet zo lekker en jij bent zó lief voor haar ...

Jouw meissie !

Alweer vier weken; je drinkt nog bij mama maar stapt ook al parmantig rond.

Drie weken oud; je lacht het leven toe

twee weken 

één week oud

Daar ben je dan ......

9 november 2007